wybrzuszenie — n I 1. rzecz. od wybrzuszyć. 2. lm D. wybrzuszenieeń «miejsce wybrzuszone, wypukłość» Wybrzuszenie jezdni. Wybrzuszenie wazy … Słownik języka polskiego
ВЫПУЧИВАНИЕ — местная деформация поверхности тела по направлению внешней нормали к ней (Болгарский язык; Български) изкълчване; измятане (Чешский язык; Čeština) borcení (Немецкий язык; Deutsch) Ausbeulen (Венгерский язык; Magyar) öblösödés (Монгольский язык)… … Строительный словарь
bombaż — m II, D. u; lm M. e, D. y «wybrzuszenie wieczka (denka) puszki konserw wywołane ciśnieniem gazów fermentacyjnych» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
brzusiec — m II, D. brzusiecuśca; lm M. brzusiecuśce, D. brzusiecuśców «wypukła, najgrubsza część, wybrzuszenie jakiegoś przedmiotu, narzędzia, naczynia, palców» Brzusiec garnka. Brzuśce palców … Słownik języka polskiego
wypchać — dk I, wypchaćpcham, wypchaćpchasz, wypchaćpchają, wypchaćpchaj, wypchaćpchał, wypchaćpchany wypchnąć dk Va, wypchaćpchnę, wypchaćpchniesz, wypchaćpchnij, wypchaćpchnął, wypchaćpchnęła, wypchaćpchnęli, wypchaćpchnięty, wypchaćpchnąwszy wypychać… … Słownik języka polskiego